ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

Full width home advertisement

Post Page Advertisement [Top]

Γιατί να ψηφίσουμε  ΣΥΡΙΖΑ;

Αλήθεια γιατί να ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή;

Η απάντηση για κάποιους είναι απλή.
Γιατί δεν πάει άλλο. Για να φύγουν, έστω κι αν δεν γίνει στις 26. Ας γίνει στις 27, στις 28 ή μετά από ένα μήνα. Γιατί αν δεν φύγουν θα συνεχίζουν την ίδια πολιτική. Αυτή που  σκοτώνει ανθρώπους. Μεταφορικά ρίχνοντάς τους στην ανεργία ή κάνοντας τους υποστηρικτές του φασισμού, πολλές φορές και τα δυο.  Αλλά και κυριολεκτικά, με δυο αυτοκτονίες κάθε μέρα. Το  ξέρουμε πια, η κυβέρνηση της Μέρκελ, του ΔΝΤ και των ντόπιων πλουτοκρατών σκοτώνουν. Να φύγουν γιατί αλλιώς την Κυριακή το βράδυ αυτοί και τα παπαγαλάκια τους θα πουν ότι η καταστροφική για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού πολιτική τους, πήρε ψήφο εμπιστοσύνης. Και θα κάνουν ακόμη χειρότερα.
"Μα τα χειρότερα πέρασαν" μας λένε. "Να διαφυλάξουμε τις κατακτήσεις". Που έγιναν "με τις θυσίες όλων μας".
Κατακτήσεις; Ποιες ακριβώς ; Τους μισθούς των 200 και 300 ευρώ; Τις συντάξεις που δε φτάνουν πια ούτε για τα φάρμακα; Τα τριαντάρια τμήματα και τις αίθουσες κοντέινερ στα σχολεία; Τον καθηγητή γραφειοκράτη που το μόνο  που δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί είναι το διδακτικό και παιδαγωγικό του έργο; Τη μια νοσοκόμα για 40 και 50 κρεβάτια και τα κλειστά κρεβάτια στις ΜΕΘ των δημόσιων νοσοκομείων,  που ξεγράφουν όποιον είναι πάνω μια ορισμένη ηλικία;
Κατακτήσεις ναι , αλλά ποιων; Των βιομηχάνων; Των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών; Των ΙΕΚ που εγκαινιάζει ο Υπουργός την ώρα που κλείνει σχολεία και πετάει στο δρόμο μαθητές και καθηγητές; Των καρχαριών της Υγείας; 
"Που έγιναν με τις θυσίες όλων μας". !!! Και να το ακούς αυτό από το Σαμαρά και το Βενιζέλο και να νομίζεις ότι βλέπεις τον Αλέξανδρο να χύνει το νερό στη Γεδρωσία έρημο. Οι καημένοι, λες, τι προσωπικές θυσίες κάνουν για εμάς.
Και κάπου εκεί το ευχάριστο διάλειμμα στη σκέψη σου τελειώνει.
Γιατί  σκέφτεσαι  το ξεπούλημα της χώρας σου.
Όχι πια της "σπάταλης ΕΡΤ " αλλά της κερδοφόρας ΔΕΗ και του Ελληνικού και του κτηρίου του ΥΠΑΙΘ που δε σε άφηναν να μπεις όσο ήταν ιδιοκτησία του ελληνικού λαού, δικιά σου. Άραγε τώρα θα σε αφήσουν, που πληρώνουν με τα δικά σου λεφτά ενοίκιο στη  EUROBANK που το αγόρασε πάλι με δικά σου λεφτά , από την ανακεφαλαίωση , αλλά τα τεράστια κέρδη που θα αποκομίσει από το...deal  θα πάνε στους τραπεζίτες και ποιος ξέρει -ονομαστικά τουλάχιστον- που αλλού ; Δηλαδή και τα δικά σου δικά μου και τα ...δικά σου δικά μου. Μπερδεύτηκες ; Φυσικά , δεν είσαι και …Στουρνάρας!  
Τώρα πάνε και για το νερό. Και σου έρχονται στο νου οι εικόνες από τη λατινική Αμερική που το νερό έχει περάσει σε ιδιωτικά χέρια κι ανατριχιάζεις στην ιδέα.
Τώρα πάνε να βγάλουν στο σφυρί («υπό προϋποθέσεις πάντα», τις γνωστές κάθε φορά) και τις  παραλίες που κολύμπησες και θα τις δώσουν για ένα κομμάτι ψωμί. Όχι ότι αν τις έδιναν για πολλά θα συμφωνούσες. Ξέρουμε που οδηγεί αυτού του τύπου η "ανάπτυξή" (σας το ορκίζομαι , το …TouchPal με το οποίο έγραφα στην αρχή, αντί για «τύπου» διάλεξε  "ρύπου". Τυχαίο; δε νομίζω) .
Και χτες άκουσες το Σαμαρά στην ανακοίνωση του σχεδίου  του για την ανάπτυξη να σου λέει (με το ίδιο ακριβώς ύφος που απάντησε κι όταν τον ρώτησαν τι δουλειά έχει κάνει στη ζωή του, ο …τρισμέγιστος) σε πόσα δισεκατομμύρια υπολογίζει την αξία του ορυκτού πλούτου της χώρας  και να σου μιλάει για  τους υδρογονάνθρακες και σκέφτηκες ότι τους  βάλανε στο μάτι οι πολυεθνικές και τα ντόπια συμφέροντα που η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου εκπροσωπούν κατά τον καλύτερο τρόπο. Κι εκεί φοβήθηκες λίγο γιατί κατάλαβες ότι είναι "πολλά τα λεφτά " για να αφήσουν τον όποιο ...τυχάρπαστο Τσίπρα  να τα διαχειριστεί. Και έναν ακόμη λόγο για τον οποίο κάνουν ότι μπορούν για να μείνουμε όλοι εμείς με την ελπίδα.

Βέβαια για κάποιους άλλους η απάντηση δεν είναι απλή .
Γιατί, "καλός ο Τσίπρας αλλά έχει και κάποιους περίεργους που θα μας βγάλουν τελικά από το Ευρώ και τότε θα έρθει η καταστροφή" . Το είπε  ο Σίμος Κεδίκογλου , η Τρέμη , ο Πρετεντέρης , ο Άρης Πρωτοσάλτε, ο  Μπάμπης Παπαδημητρίου (που επίσης κάνουν θυσίες). Αλλά το λέει και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ  "καμιά θυσία για το Ευρώ" ,
Άρα; "Κάτσε στα αυγά σου καλύτερα , με τους σοβαρούς, που νοιάζονται για σένα ή τουλάχιστον αν είσαι μαζί τους δεν θάχεις και μεγάλο πρόβλημα . Είναι ώρες για περιπέτειες;" Ή "Κοίτα να "διασωθείς" εσύ και  τα παιδιά σου, κι ας τους άλλους να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Κόλλησε σε κάποιον δήμαρχο,  περιφερειακό σύμβουλο, έναν τέλος πάντων  από αυτά τα ... καλά παιδιά που εκλέχτηκαν την περασμένη Κυριακή ή  θα εκλεγούν την επόμενη. Όλο και κάποια δουλίτσα θα υπάρχει και για εσένα".
Κάντο, αλλά κλείσε τα μάτια για να μη βλέπεις, τα αυτιά να μην ακούς ποιος τη χάνει τη δουλίτσα για να τη βρεις εσύ ή τα παιδιά σου. Και μη σκέφτεσαι. Με τι όρους . Με τι ανταλλάγματα. Μη σκέφτεσαι. Με τι ανθρώπους θα αναγκαστείς  να κάνεις παρέα, ποιους χάνεις, τι παιδιά μεγαλώνεις. Έτσι, πορεύσου με το χαλκεον χέρι  βαρύ του φόβου να αισθάνεσαι. Δικαίωμά σου. Ή τουλάχιστον "Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε".
Αλλά τουλάχιστον μην προσπαθείς να βρεις δικαιολογίες του τύπου "έλα καημένε όλοι λαμόγια είναι, κι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό ή ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνο" ,γιατί ξέρεις ότι δεν είναι έτσι. Όχι γιατί δεν παρεισέφρησαν και διάφοροι που είδαν φως και μπήκαν , όχι, γιατί και το δικό μας σπίτι δεν έχει τα προβλήματά του , θα ήμουν ο τελευταίος που θα το έλεγε, αλλά γιατί είναι η θέληση χιλιάδων παλιών αριστερών  αλλά και άλλων που ήταν από παλιά αριστεροί , στην ψυχή και στη τσέπη  κι ας ψήφιζαν άλλα κόμματα (και μην με ρωτήσετε τι είναι αριστερός, δεν είναι εύκολη η απάντηση, σίγουρα όμως μπορεί να κοιτάει τα παιδιά του στα μάτια και να έχει πραγματικούς φίλους ) που τώρα μέσα από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ τόχουν πάρει απόφαση να παλέψουν για την ανατροπή αυτής της κατάστασης. Το είδα πριν λίγες μέρες σε μια συγκέντρωση στο Γέρακα στο πρόσωπο μιας απολυμένης καθαρίστριας του Υπουργείου Οικονομικών απ' αυτές που συγκρούονται καθημερινά με τα όργανα του κ. Δένδια διεκδικώντας πίσω τη δουλειά τους για να μην καταντήσουν στην καλύτερη περίπτωση ενοικιαζόμενες εργαζόμενες των 100 ευρώ. Και, πιστέψτε με, δε μου φάνηκε ότι μπορεί οποιαδήποτε κυβέρνηση να την τουμπάρει με καθρεφτάκια
Αλλά και για κάποιους άλλους  είναι απλή η απάντηση.
Γι αυτούς που βλέπουν ως κύριο αντίπαλο σε αυτή την εκλογική μάχη το ΣΥΡΙΖΑ. Γι αυτούς που λένε ότι δεν υπάρχει δυνατότητα μιας λαϊκής κυβέρνησης γι αυτό δεν βάζουν καν όρους συγκρότησής της .  Που ομνύουν μόνο στον οργανωμένο αγώνα.  Λες και δεν είναι ο οργανωμένος αγώνας το μέσο για ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής αλλά αυτοσκοπός. Λες και κατάφεραν οι οργανωμένες δυνάμεις τους να αποτρέψουν τις απολύσεις και το κλείσιμο των εργοστασίων που άφησαν και τα δικά τους μέλη στο δρόμο. Λες και δεν ήταν πάντα απώτερος σκοπός του οργανωμένου αγώνα η κατάληψη της εξουσίας από το λαό.
Και ομνύουν στην ιστορία "τους" ξεχνώντας από τι  ξεκίνησε και τι  κατέληξε να διεκδικεί το ΕΑΜ. Ομνύουν στη δύναμη της ιδεολογίας "τους" αλλά ("δειλοί, μοιραίοι;") φαίνεται να δυσπιστούν στη δυνατότητά της να ηγεμονεύσει μέσα σε μια κυβέρνηση που θα έχει βγει με φιλολαϊκό πρόγραμμα , να οδηγήσει σε νίκες και ανατροπές. Φαίνεται να περιμένουν ένα θαύμα, γιατί ούτε για επανάσταση μιλούν πια.

Ξαναγυρίζω στην αρχή. Ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ.
Και κυρίως δεν θα αντέξω να δω το Βενιζέλο να χαμογελάει πλατιά το βράδυ της Κυριακής. Γιατί ξέρω τι θα σημαίνει αυτό το χαμόγελο για την πλειοψηφία των κατοίκων αυτής της χώρας κι ανάμεσά τους τα παιδιά μου.
Αυτό και το να ξαναγυρίσει στην επιτυχημένη επιχείρηση πίτσας που είχε στη Αμερική ο κ. Σαμαράς ή έστω, αν αυτό δεν μπορεί να γίνει , να δίνει διαλέξεις στο Χάρβαρντ τα επόμενα χρόνια -με μικρότερη αμοιβή από τον Γιωργάκη προβλέπω-, νομίζω ότι είναι καλός λόγος να ψηφίσει κανείς ΣΥΡΙΖΑ σ' αυτές τις εκλογές.
Αλλά προτιμώ (και πάλι) να μην σας αφήσω με την εικόνα αυτού του τρίο  των σωτήρων,  αλλά με κάτι πιο αισιόδοξο που αν και γράφτηκε κάποιους αιώνες πριν είναι πολύ επίκαιρο όπως αμέσως θα διαπιστώσετε.
 Πρόκειται για 4 στίχους από το ποίημα «Μάσκα Αναρχίας» του άγγλου ρομαντικού ποιητή Πέρσι Μπις Σέλλευ, φίλου του Μπάυρον και οπαδού των γνωστών ελλήνων …κουκουλοφόρων του 1821 αι. , αγαπημένο ποίημα των μαύρων εργατριών στην Αμερική των αρχών του 20ου αι. που οργανωμένες σε σωματεία προσπαθούσαν  να αποτινάξουν παράλληλα με τα δεσμά της εκμετάλλευσης και αυτά  της άγνοιας.   

«Τινάξτε από πάνω σας τις αλυσίδες,
Σαν να’ τανε δροσιά του πρωινού,
Που έπεσε πάνω σας.
Είσαστε πολλοί , και είναι λίγοι»


Δημήτρης Παπαθεοδώρου, φιλόλογος.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Bottom Ad [Post Page]