ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

(ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ)

Β΄ΕΛΜΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΟΧΙ στο «συνδικαλιστικό κανιβαλισμό», την ηττοπάθεια, την παραίτηση!

ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ!

   Απευθυνόμαστε στους συναδέλφους μας με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις και την συντονισμένη προσπάθεια συκοφάντησης και απαξίωσης των εκπαιδευτικών και του συνδικαλιστικού τους κινήματος από τα γνωστά παπαγαλάκια της ντόπιας τρόικας (που δυστυχώς συνεπικουρείται από κάποιες συνδικαλιστικές παρατάξεις, για μικροκομματικά οφέλη). 

   Χαιρετίζουμε τις εκατοντάδες συναδέλφων που συμμετείχαν μαζικά και δυναμικά στη Γ.Σ. της Β΄ ΕΛΜΕ και στις κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν. Η συντριπτική τους πλειοψηφία, σε μαζικότατες συνελεύσεις, πανελλαδικά και τοπικά, υποστήριξε την ενότητα και τη συλλογική δράση του κλάδου, κατήγγειλε την πολιτική του αυταρχισμού και τη συνταγματική εκτροπή της επιστράτευσης,  με την οποία αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τον εκπαιδευτικό κόσμο και  όλους τους εργαζόμενους που αντιστέκονται. 

   Καταδικάσαμε την κυβερνητική πολιτική που, δέσμια της μνημονιακής της λογικής, οδηγεί σε απολύσεις χιλιάδων μονίμων και αναπληρωτών καθηγητών, στο κλείσιμο σχολείων, στην υποχρεωτική μετάθεση εκπαιδευτικών και στην πλήρη κατάρρευση του δημόσιου σχολείου. 

   Ωστόσο δεν καταφέραμε να έχουμε ενεργά μαζί μας την κοινωνία, τους γονείς, τους μαθητές, τους εργαζόμενους, ένα ισχυρό κίνημα που θα άλλαζε τα δεδομένα. Σε αυτό συνέβαλε η χρονική συγκυρία, η προπαγάνδα μεγάλης μερίδας των ΜΜΕ και η ηττοπάθεια που έχει καλλιεργηθεί με το αυταρχικό πλαίσιο λειτουργίας που επέβαλε η κυβερνητική τρόικα. Συνέβαλαν επίσης καθοριστικά οι συσχετισμοί και οι αδυναμίες του συνδικαλιστικού κινήματος των καθηγητών αλλά και η στάση των πλειοψηφιών των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ με τη σύμπραξη του ΠΑΜΕ) 

Όλοι όσοι βρεθήκαμε στη Γ.Σ. την Τρίτη 14 Μάη , ξέρουμε ποιοι και τι ψηφίσαμε και πώς ψηφίσαμε, τι νόημα δώσαμε στη υπερψήφιση της εισήγησης και τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίζαμε στην πράξη. Από την αρχή είπαμε ότι το σπάσιμο της επίταξης είναι κάτι που μπορούμε να το καταφέρουμε με όρους μαζικού κινήματος και συμπαράστασης, έτσι ώστε να ακυρώνονταν στην πράξη οι φυλακίσεις και οι απολύσεις. Με έκπληξη λοιπόν ακούμε διάφορους όψιμους «υπεραγωνιστές» να ψαρεύουν σε θολά νερά πετώντας λάσπη και εκ των υστέρων  να παρουσιάζονται αδιάλλακτοι.

 

   Στην κρίσιμη συνεδρίαση της ΓΣ προέδρων των ΕΛΜΕ το κεντρικό ζήτημα που τέθηκε από το σώμα και από όλους τους χώρους δεν ήταν ο προβληματισμός για την υπερψήφιση της απεργίας, που είχε κριθεί συντριπτικά από τις ΓΣ των ΕΛΜΕ. Ήταν η πρώτη φορά που ένας κλάδος θα έμπαινε, ή όχι, σε απεργία υπό καθεστώς πολιτικής επιστράτευσης, δηλαδή να τη “σπάσει”. Τρεις επιλογές υπήρχαν:

1.  Πάμε σε μια απεργία αποφασισμένων «μουτζαχεντίν» (όπως ειπώθηκε), δηλαδή θυσία «Ιφιγενειών» για την τιμή του κλάδου

2.  Απεργία «Ιαπωνικού» τύπου (δηλαδή μη απεργία) με σύνθημα «επιταγμένοι αλλά όχι υποταγμένοι»

3.  Πολιτική απόφαση αναστολής της απεργίας, δηλαδή ταχτική συνδικαλιστικής αναδίπλωσης και συνέχιση του αγώνα με άλλες μορφές, με στόχο τη συγκρότηση ενός μαζικού κοινωνικού κινήματος ανατροπής των μνημονιακών πολιτικών.

   Η διαδικαστική διελκυστίνδα που ακολουθήθηκε μεταξύ ΓΣ προέδρων και ΔΣ της ΟΛΜΕ, την οποία όλοι αποδέχθηκαν, έδειξε ότι κανείς δεν έπαιρνε την ευθύνη. Κάποιοι ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη να εισηγηθούν στους προέδρους να αποφασίσουν αν υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις να σπάσουμε την επιστράτευση. Το αποτέλεσμα, 18 υπέρ, 9 κατά και 57 λευκά, το οποίο διαμόρφωσαν πρόεδροι από όλους τους χώρους, εμμέσως πλην σαφώς, ήταν θέση αναστολής της απεργίας.

   Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή έπρεπε να διασφαλιστεί η ενότητα του κλάδου και να υπάρχει μια εισήγηση που να δίνει ενωτικά και συντεταγμένα κατευθύνσεις για συνέχιση του αγώνα μας με άλλες μορφές. Αντί αυτού επικράτησαν συνθήκες συνδικαλιστικού κανιβαλισμού, οι οποίες δημιούργησαν σύγχυση, ηττοπάθεια και λογικές παραίτησης στον κλάδο.  Οι «εφιάλτες», οι «πουλημένοι», οι «καρεκλάκηδες» κλπ υπάρχουν, αλλά πρέπει να αναζητηθούν στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που μας κυβερνά. Η αντιπαράθεση χώρων και ανθρώπων οι οποίοι όλο αυτό το διάστημα διαδήλωσαν, συγκρούστηκαν ο ένας δίπλα στον άλλον, απέναντι σε αυτή την πολιτική, τι έχει να προσφέρει στον κλάδο και το κοινωνικό κίνημα;

Ο αγώνας για την άρση της επιστράτευσης,  για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου, την ανατροπή αυτής της πολιτικής, που μαστίζει όλη την κοινωνία, τώρα πρέπει να συνεχιστεί. Καλούμε όλους τους συναδέλφους, ανεξάρτητα από επιμέρους πολιτικές διαφορές, στον αγώνα για τα δικαιώματα μας, για την αξιοπρέπεια μας.

Μαθαίνουμε  από τα λάθη και τις παραλείψεις μας!

Να μην αλληλοσπαραχθούμε!

ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ!

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

(ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ)

Β΄ΕΛΜΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ