ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ: 

Οι υποψήφιοι κλήθηκαν να απαντήσουν ως φιλόλογοι!

Δεν εξετάστηκαν τη Δευτέρα 27 Μαΐου στα αρχαία ελληνικά οι μαθητές της θεωρητικής κατεύθυνσης.

Δοκιμάστηκαν σκληρά και "ηττήθηκαν".

Δεν κλήθηκαν να απαντήσουν σε θέματα κλιμακούμενης δυσκολίας.

Κλήθηκαν να λύσουν γρίφους στο αδίδακτο κείμενο.

Δεν κρίθηκαν για τις γνώσεις τους στην κατανόηση και επεξεργασία ενός αδίδακτου κειμένου στην αττική διάλεκτο.

Κρίθηκαν για τις γνώσεις τους στην ιστορία και τη γλώσσα, για την επιστημονική κατάρτιση και τεκμηρίωση των επιλογών τους στο συντακτικό.

Κρίθηκαν για την ικανότητά τους  να βγάζουν νόημα σε ένα αδίδακτο κείμενο της αρχαίας ελληνικής γεμάτο «γκρίζες ζώνες».

Και για να γίνω συγκεκριμένη:

1. Οι υποψήφιοι της θεωρητικής κατεύθυνσης, δεκαοχτάχρονα παιδιά κατά κανόνα, έπρεπε μέσα σε μία ώρα να μεταφράσουν ένα δυσνόητο κείμενο, να συντάξουν το μεγαλύτερο μέρος του, αν όχι ολόκληρο, ώστε να βγάλουν νόημα και μετάφραση.

2. Έπρεπε σε μία ώρα και με καθαρό μυαλό, απομακρύνοντας γενναία το σοκ που υπέστησαν, να ξεπεράσουν με επιτυχία τους πρώτους 3 σκοπέλους των τριών πρώτων στίχων: το άγνωστο «περί τῶν Ἑρμῶν» (πόσοι από αυτούς γνωρίζουν και γιατί να θεωρείται προαπαιτούμενη γνώση ή θυμούνται τι ήταν οι Ερμές, αν κατηγορήθηκε και για ποιο λόγο ο Αλκιβιάδης ως Ερμοκοπίδης), την εννοούμενη επανάληψη του ρήματος «μηνύεται» και το σχήμα παράλλαξης που ακολουθεί.

3. Έπρεπε σε μία ώρα και με γερά νεύρα, απομακρύνοντας τη σύγχυση του νου και την πίεση που πλέον γίνεται αφόρητη, να προσπελάσουν το πυκνό και εκτενές δεύτερο μέρος του κειμένου (τα 2/3 του όλου εξεταζόμενου αποσπάσματος). Σε αυτό έπρεπε να συντάξουν εξ ολοκλήρου έναν διαρκή υποτακτικό λόγο - και όλοι οι φιλόλογοι γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτό όταν πρόκειται για Θουκυδίδη – με 5 μετοχές, 2 απαρέμφατα, 4 δευτερεύουσες προτάσεις, 3 υπερβατά, 1 εξαρτημένο υποθετικό λόγο και το ασαφές ακόμη και για φιλολόγους «ὅτι».

4. Έπρεπε να κάνουν αυτό που δε μπορούσαν να κάνουν σε ένα εικοσάλεπτο φιλόλογοι με εμπειρία. Διότι τι μας λέει η λογική; Ένας μαθητής θα χρειαστεί διπλάσιο χρόνο από έναν φιλόλογο για να μεταφράσει ένα κείμενο όταν αυτό είναι μέτριας δυσκολίας. Όταν όμως πρόκειται για κείμενο αυξημένης δυσκολίας όπως το εξεταζόμενο, τότε θα χρειαστεί πολλαπλάσιο χρόνο. Και αν προσθέσουμε το άγχος, την αγωνία, την αβεβαιότητα των επιλογών; Τότε ο χρόνος όχι μόνο δε φτάνει, αλλά καταντά μαρτυρικός για κάθε μαθητή.

Και αυτό είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη απαράδεκτο, τουλάχιστον παιδαγωγικά.

Υ.Γ. Σε ομάδα βαθμολογητών προφορικής εξέτασης δίνονται τα θέματα λίγο πριν τις 9:00, αποσύρεται η διμελής επιτροπή να προετοιμάσει και να εισηγηθεί τις απαντήσεις και επιστρέφει σε μισή περίπου ώρα.

   Παρουσιάζουν, λοιπόν, μία προσέγγιση του αδίδακτου -όχι μετάφραση-πρόχειρη, με πολλές αδυναμίες, κενά και ασάφειες. Αδυνατούν να απαντήσουν τεκμηριωμένα και άμεσα, όπως και πολλοί από τους βαθμολογητές, σε βασικά ερωτήματα, σε σημεία κλειδιά κτλ.

   Γύρω στις 10:00 «κλείνει» βιαστικά η μετάφραση του αδίδακτου, δεν απαντώνται σαφώς τα περισσότερα από τα παραπάνω. Οι βαθμολογητές πρέπει να κατέβουν στις αίθουσες. Η διαδικασία πρέπει να προχωρήσει.

   Την επόμενη μέρα στην ενημέρωση των βαθμολογητών καταφθάνει και η αμίμητη απάντηση των μελών της ΚΕΕ σε ερώτημα που αφορούσε το περίφημο «ὅτι» που προανέφερα: « ό τι και να είναι αυτό το ὅτι, μην σας απασχολεί αφού δεν ρωτάται ο υποψήφιος γι αυτό» !!!

    Δε σκέφτηκαν πως από αυτό καθορίζεται και η μετάφραση του κειμένου, δηλαδή ο βαθμός του κάθε υποψήφιου;

ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΟΧΙ!