Μουσικό Σχήμα «Ροδανθός».

Πρώτιστα θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους οργανωτές της βραδιάς, τη Β΄ ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής  που με την απέραντη ευγένειά τους μας κάλεσαν να προσφέρουμε κι εμείς στις εκδηλώσεις Τέχνης που θα ακολουθήσουν... είναι μεγάλη χαρά μας!!!

Ο Μάνος έλεγε πως «όσο συνηθίζεις το Τέρας τόσο του μοιάζεις»...

Αυτή η δολοφονική κατάσταση που ζούμε πάνω στις προσωπικότητες μας, άλλο δεν είναι παρά το Τέρας... Ένα Τέρας που έχει απλωθεί... τρώει ανενόχλητο... και άθελά μας ή ηθελημένα το ταΐζουμε... Αντιστάσεις υπάρχουν;... Ναι... μια από αυτές είναι και η Τέχνη... κάθε λογής Τέχνη, που ανοίγει Πνεύμα και καρδιά... Νου και Ψυχή... ενώνει μεταξύ τους τις κοινωνίες, τις τάξεις, τις ηλικίες... Οι Μούσες περπάτησαν σ’ αυτή τη Γη κάποτε... Θαρρώ πως δεν έφυγαν ποτέ αν και τις πληγώσαμε αρκετές φορές σαν λαός... Απόστολοι πολλοί πέρασαν της Τέχνης... Ένας από αυτούς και ο Χατζιδάκις... έτσι τον θεώρησα από την πρώτη στιγμή που τον άκουσα... κι όσο τον άκουγα τόσο σφράγιζε μέσα μου αυτή η αίσθηση...

Ποτέ δεν έπαψε όσο ζούσε να  ποτίζει με την ευαίσθητη ψυχή του, το δέντρο των Μουσών...

Εμείς... ερχόμαστε μετά, πολύ μετά... πάνω στα χνάρια που άφησαν αυτοί οι Γίγαντες παλεύουμε να βγούμε απ’ τα αδιέξοδα... Όμως παλεύουμε, κι αυτό μετρά... «Αν δώσεις τη μάχη μπορείς να νικήσεις, αν δεν τη δώσεις έχεις ήδη χάσει» έλεγε ο Μπρεχτ... Στις σημερινές συνθήκες, πιστέψτε είναι μάχη το να θέλεις να παρουσιάσεις Χατζιδάκι... Μάχη γιατί; Διότι έχει δυναμώσει το Τέρας... κι είναι άγριο... αδίστακτο... Όμως... δεν θα του δώσουμε τροφή... δεν θα γίνουμε εμείς οι ίδιοι τροφή... θα αγναντεύουμε ακόμη τα καράβια που φεύγουν... τ’ αστέρια που είναι αιώνες εκεί... τον άνεμο που πάντα μας μιλάει... και τις καλαμιές που γέρνουν μα δεν πέφτουν... Όλα αυτά είναι η αποψινή βραδιά εδώ... όλα αυτά  παλεύουμε να ανταμώσουμε κι εμείς... Εμείς φτιάξαμε ένα Μουσικό σχήμα... Το ονομάσαμε «ΡΟΔΑΝΘΟΣ» με την συμβολικότητα του Ρόδου που ανθεί... Ερασιτέχνες = εραστές της Τέχνης... Σμίξαμε διαφορετικές ηλικίες... εγώ κι ο γιος μου (στο πιάνο), μα και τα άλλα τα παιδιά... Κι όμως αποδεικνύεται πως... η Μουσική είναι μια γέφυρα που ενώνει...

Ελάτε λοιπόν απόψε μαζί μας να ενωθείτε... Μπροστάρη θα βάλουμε το Μάνο... Γιατί σ’ αυτόν χαρίζουμε τις ώρες μας εδώ... Ελάτε να σμίξουμε όπως τότε... που είχαμε μουριές στις αυλές... πηδάγαμε τις μάντρες του Μαγιού... ερωτευόμαστε... κι ίσως να μην ξέραμε πως τις βραδιές από πάνω μας ήταν «ένα χάρτινο φεγγαράκι»... μα απόψε το καλούμε κι αυτό μαζί μας...

Καλησπέρα Κύριε Μάνο...

Με εκτίμηση  κι ένα μεγάλο ευχαριστώ στους οργανωτές της βραδιάς, τη Β΄ ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής που έτσι δείχνουν πως... όσο υπάρχουν «φωτισμένοι φάροι», δεν θα χαθεί τίποτε...!!!!!!

Μουσικό Σχήμα

«ΡΟΔΑΝΘΟΣ»...