Πες το με την ψήφο σου

Πές το με την ψήφο σου.

«Μόνοι γάρ ημείς τόν μηδέν μετέχοντα τώνδε  (των πολιτικών) νομίζομεν τε ουκ απράγμονα αλλ΄ αχρείον». Ο Θουκυδίδης διά στόματος Περικλή το 431 π.χ. διατύπωσε την άποψη ότι   « μόνο εμείς αυτόν που δε συμμετέχει καθόλου σ΄ αυτά (τα πολιτικά) τον θεωρούμε όχι φιλήσυχο αλλά άχρηστο».

Πόσο ανατρεπτικό και πρωτοπόρο εν μέσω ολιγαρχιών και τυραννιών, την εποχή του 5^ου αιώνα π.χ. να αναφύεται στον τόπο μας η Δημοκρατία, η κυριαρχία του Δήμου, του κόμματος στο οποίο ανήκουν οι πλείονες.

Ως εκ τούτου πρωταρχικό μέλημα κάθε ανθρώπου να εκφράζει την πολιτική του τοποθέτηση ειδικά στις μέρες μας, όπου φαίνεται πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη η χώρα μας να αναδυθεί από το τέλμα της πολιτικής σήψης.

Δεν είναι βέβαια μονάχα η έκφραση της πολιτικής τοποθέτησης των ανθρώπων απαραίτητη και αναγκαία αλλά και η προσεκτική μετά από ενημέρωση, συζήτηση και σύνεση, εκφρασμένη βούληση του λαού για διακυβέρνηση του τόπου.

Εύκολα γίνεται αντιληπτό πόσο σημαντικό είναι το ζήτημα της δημοκρατικής παιδείας αλλά και ο ρόλος της οικογένειας όπως και της κοινωνίας όσον αφορά την ενημέρωση των ανθρώπων ώστε να αποφεύγονται παρανοήσεις και λανθασμένες κινήσεις.

Θα συμφωνούσαμε νομίζω ότι το ζητούμενο σε μια ευνομούμενη κοινωνία είναι να μπορούν οι άνθρωποι να βρίσκουν εργασία ώστε να διοχετεύουν τη δημιουργικότητά τους και να οργανώνουν την προσωπική τους ζωή μέσα σ’ ένα κλίμα ψυχικής ισορροπίας που αποτελεί προϋπόθεση για την περαιτέρω πορεία μας.

Σαφώς παιδεία, υγεία, δικαιοσύνη, τα ζητούμενα. Παιδεία όμως δημόσια που να δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους και που θα προχωρούν οι ικανοί και όχι αυτοί που μετεκπαιδεύονται με χρήματα αμφιβόλου προέλευσης σε χώρες που διδάσκουν σε οικονομικά εύπορους πώς να κρατούν οικονομικά υπόδουλους άλλους ανθρώπους.

Υγεία που θα παρέχεται χωρίς διακρίσεις στους ανθρώπους που επί χρόνια εργασίας καταβάλλουν το αντίτιμο αυτής της τόσο σημαντικής παροχής για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε.

Δικαιοσύνη ανεπηρέαστη και αμερόληπτη για να αποκαθίσταται το δίκαιο, τόσο απαραίτητο για την ελεύθερη μα και ειρηνική ζωή των ανθρώπων.

Πώς προσεγγίζουμε όμως τα ζητούμενα όταν υπάρχουν διαφορετικές οπτικές γωνίες;

Για να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα στην επίτευξη των ζητούμενων, συνετό θα ήταν να βάλλουμε στην άκρη τον εγωισμό μας, εμπάθειες και προσωπικά συμφέροντα για το συνολικό καλό των συνανθρώπων μας.

Η Ιστορία μας διδάσκει σήμερα ότι δεν μπορεί την ώρα που κάποιοι είναι άνεργοι, άλλοι δεν έχουν να πληρώσουν για τα φάρμακά τους, παιδιά ψάχνουν στα σκουπίδια για να χορτάσουν την πείνα τους, την ίδια ώρα να έρχονται στο φώς καταθέσεις εκατομμυρίων από καταχραστές και απατεώνες που δεν εργάστηκαν για να εισπράξουν αυτά τα ποσά και ακόμη δε φορολογήθηκαν καν.

Το χειρότερο όμως είναι, όταν τον απατεώνα και τον καταχραστή κάποιοι ανάγουν σε σύμβολο καπατσοσύνης και μαγκιάς.

Σ’ αυτό έχουμε ευθύνη όλοι για το πώς θα στηθεί ο κοινωνικός και πολιτικός βίος του τόπου.

Γονιός, σχολείο μα και προσωπική προσπάθεια του καθένα γι’ αυτά που λέμε εντιμότητα και αξιοπρέπεια που τα ονοματίζουμε στη θεωρία αλλά δε γνωρίζω κατά πόσο τα εφαρμόζουμε στην πράξη.

Πώς θα μπορούσε αλήθεια να επιβιώσει μια οικογένεια με πολυτελές σπίτι, ακριβά αυτοκίνητα και άλλες προκλήσεις ανάμεσα σε παράγκες με ανθρώπους που φυτοζωούν; Θα γινόταν ή όχι η περιουσία αυτή λεία των πεινασμένων και σκληρά εκμεταλλευόμενων ανθρώπων;

Όταν κάποιοι μοχθούν δίχως ανταμοιβή των κόπων τους ενώ μερικοί απολαμβάνουν τους κόπους άλλους σκανδαλωδώς, τι περιμένουμε να συμβεί; Να φορολογήσουμε την παράγκα του φτωχού για να διακοσμήσει ο πλούσιος την πισίνα του;

Όταν λοιπόν βλέπουμε ότι κάποια κοινωνικά συστήματα οδήγησαν τη ζωή των ανθρώπων στην καταστροφή, θα πρέπει να καθίσουμε να σκεφτούμε και να συναποφασίσουμε γρήγορα και αποτελεσματικά για το μέλλον μας. Οι διαφορές που προβάλλουν στον πολιτικό χώρο ανάμεσα σε παρατάξεις, που συναντώνται ιδεολογικά σε νευραλγικά σημεία, θα πρέπει να αμβλύνονται, να μπαίνουν στην άκρη μικροδιαφορές και μικροσυμφέροντα για να διευκολύνεται το συνολικό καλό των ανθρώπων.

Προσπαθώντας να πετύχουμε αυτό που ο καθένας θεωρεί σωστό και σωστότερο από αυτό των άλλων, χάνουμε την ευκαιρία να φτιάξουμε συλλογικά κάτι, δυνάμει έστω σωστό που να εξυπηρετεί όμως ευρύτερα στρώματα αδικημένων και καταπιεσμένων επί χρόνια πολιτών, που βλέποντας τους ιθύνοντες να κωλυσιεργούν απερίσκεπτα, χάνουν την εμπιστοσύνη τους στον πολιτικό χώρο, απομακρύνονται, θεωρώντας περιττή την ανάμειξη τους και το χειρότερο οδηγούνται πολλοί σε ακραίες καταστάσεις, αναζητώντας λύσεις μέσα από επικίνδυνους δρόμους αυταρχισμού και δογματισμού που  επαγγέλλονται ηρεμία και γαλήνη κοινωνική.

Μόνο που αυτή η γαλήνη και η ηρεμία πολλές φορές προκύπτει επειδή μας έχουν κλείσει το στόμα και μας έχουν δέσει και τα χέρια ενδεχομένως.

Όταν τα ζητούμενα λοιπόν είναι γνωστά, αυτονόητα και απαραίτητη προϋπόθεση για να πορευτεί υγιώς μια χώρα στο σύνολό της, όταν μεγάλο μέρος του κόσμου εκφράζει την αγανάκτηση του για τις μέχρι τώρα πολιτικές εφαρμογές, αλλά και την επιλογή του προς κάτι έστω και καινούριο και αδοκίμαστο, τότε ευθύνη ιστορική φέρουν οι επικεφαλής πολιτικών παρατάξεων να βρουν τη χρυσή τομή, το μέτρο να ισορροπήσουμε για να μην γκρεμιστεί το οικοδόμημα που λέγεται Ελλάδα.

Αυτοί που ηγούνται των παρατάξεων θα πρέπει να σκεφτούν σοβαρά τις ευθύνες τους, να βάλλουν στην άκρη φιλοδοξίες, μικροδιαφορές και συμφέροντα και να συναποφασίσουν για το καλό των πολλών που ταλαιπωρούνται. Δεν είναι τίμιο να ζητάμε από το λαό να προσέλθει στις κάλπες και να αντιδράσει με την ψήφο του και μετά να τον προδίδουμε, μεμψιμοιρώντας.

Αυτούς τώρα που αντιδρούν σπασμωδικά στην ετυμηγορία του λαού, αποκαλύπτοντας έτσι τα τεράστια συμφέροντα που έχουν με το να κατηγορούν και να υπονομεύουν αυτούς που τάσσονται στο πλευρό των φτωχών και των αδικημένων, θα τους αποβάλλει το κοινωνικό σώμα ως περιττώματα.

Είναι αυτοί οι ίδιοι που χρόνια τώρα με τις επιλογές τους κατέστρεψαν τον τόπο και ζητούν προκλητικά και ανήθικα να τους επιτρέψουμε να συνεχίσουν να ζουν πολυτελώς σε βάρος μας. Παράλογοι και επικίνδυνοι διαστρεβλωτές της αλήθειας, μα και αφελείς και ανερμάτιστοι αυτοί που τους ακούνε και τους επιτρέπουν να υπάρχουν στο πολιτικό προσκήνιο.

Όταν έχεις παρόμοιους «πατριώτες» τι τους θέλεις τους ξένους υπονομευτές;

Επειδή βέβαια τα συστήματα εξουσιών είναι ισχυρά και αναδιπλώνονται, η Ιστορία διδάσκει και άλλους δρόμους διεκδίκησης  και αποκατάστασης της αλήθειας και της δικαιοσύνης, που αυτοί που καπηλεύονται τη ζωή των φτωχών και ανήμπορων ονομάζουν τρομοκρατία, δικαιολογώντας έτσι την αυταρχική επίθεση τους σε κάθε μορφή αντίδρασης και αντίστασης των ανθρώπων.

Τρέμουν οι επικριτές στην ιδέα της απώλειας των κεκτημένων τους.

Οι τάσεις των πολιτών για κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές βαφτίζονται παράνομες και ουτοπικές ενώ οι αποδεδειγμένες παρανομίες των εξουσιαζόντων προσπερνώνται σαν ένα λάθος που καλό θα ήταν να το συγχωρήσουμε.

Προτιμότερο βέβαια και πιο πολιτισμένο θα ήταν να στείλουμε με την ψήφο μας όσους μας εμπαίζουν στο σπίτι τους, αν όχι στη φυλακή.

Ψηφίστε λοιπόν, αλλά ψηφίστε όχι σε ψεύτες και κλέφτες.

Ψηφίστε, αφήνοντας στην άκρη φοβίες και ανασφάλειες.

Ψηφίστε για το συνολικό καλό.

Διότι ο άνθρωπος δίχως το συνάνθρωπο δε συνιστά κοινωνία και η μοναξιά όσο πολυτελής κι αν είναι φέρνει ψυχικό θάνατο.

Αντώνης Βενέτης Φιλόλογος