Υπάρχουν ερωτηματικά. Υπάρχουν απαντήσεις;

Καλοκαίρι του ’11. Αύγουστος, κάπου στις Κυκλάδες. Καύσωνες και μελτέμια. Πολύ και ωραίο το γαλάζιο του Αιγαίου, αλλά υπάρχουν και οι ειδήσεις. Κάποιοι κατεβάζουν ρολά, αγανακτισμένοι από τις πολιτικές και τους πολιτικούς, νομίζοντας ότι προστατεύουν την ψυχική τους υγεία. Δύσκολη η ανεμελιά στις μέρες μας, μπορεί να μεταλλαχθεί σε γραφική αφέλεια. Μέσα στον Αύγουστο νέο οικονομικό τσουνάμι. Δεν πρόλαβαν να χαρούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες για τις αποφάσεις της 21^ης Ιουλίου, που «έσωσαν» την Ελλάδα, και στο χορό μπήκαν τα «βαριά χαρτιά» της Ευρωζώνης (Ιταλία- Ισπανία) και ακολουθούν και άλλες. Σε κάθε φάση αυτής της βαθιάς κρίσης του συστήματος όλοι οι εκπρόσωποί του, οικονομικοί και πολιτικοί, συμφωνούν και πιέζουν στην κατεύθυνση: «Πάρτε μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας και λιτότητας, ακολουθήστε το δρόμο που χάραξε η Ελλάδα». Να γίνουν όλοι Έλληνες σε μισθούς, συντάξεις, εργασία, έτσι για να μην αισθανόμαστε μόνοι μας.

Επειδή όμως ήρθε ο Σεπτέμβρης και το «παιχνίδι» με τις ζωές μας θα χοντρύνει πολύ, πρέπει γρήγορα να απαντηθούν τα ερωτηματικά.

Όλη η προηγούμενη χρονιά έδειξε ότι παρά τις μεγάλες δυσκολίες, -απαξίωση συνδικαλισμού, φόβος, αποπροσανατολισμός, κοινωνικοί αυτοματισμοί, άγρια καταστολή-, οι εργαζόμενοι βγήκαν στους δρόμους και τις πλατείες και το πάλεψαν. Τώρα η κυβέρνηση, στην Ελλάδα και όχι μόνο, παίρνοντας και νέα, πιο σκληρά μέτρα, ετοιμάζει από τη μία πιο άγρια καταστολή και από την άλλη τις πολιτικές εφεδρείες του συστήματος για μεγαλύτερη συναίνεση στην κορυφή, μήπως και εκτονώσει τις λαϊκές αντιδράσεις.

Τώρα η ευρύτερη αριστερά πρέπει να δώσει απαντήσεις, για ν’ αποκτήσουν άλλο περιεχόμενο και δυναμική οι αγώνες, για να υπάρξει η δυνατότητα εναλλακτικής προοδευτικής δημοκρατικής λύσης σε όφελος του λαού.

-          Πόσο σωστή, αξιόπιστη και φιλολαϊκή μπορεί να είναι η γραμμή και η τακτική της μεγαλύτερης δύναμης στο χώρο της αριστεράς, που από τη μία καλεί σε αγώνες μόνο μέσα από το ΠΑΜΕ και από την άλλη κατηγορεί, στο όνομα της γνήσιας ταξικότητας και της μοναδικής αλήθειας, όλες τις άλλες αριστερές δυνάμεις ότι κινούνται στα πλαίσια του συστήματος;

-          Τι σημαίνει η άποψη της κ. Παπαρήγα ότι με αυτούς τους αγώνες θα προκαλέσουμε ρήγματα στο σύστημα μέχρι την τελική ανατροπή για τη λαϊκή εξουσία;

-          Όταν θα γίνονται τα ρήγματα, ποια κυβέρνηση από την πλευρά των εργαζομένων θα τα ανοίξει για να φανεί ο άλλος δρόμος;

-          Όταν δεν κάνεις συμμαχίες – κοινωνικές και πολιτικές – μήπως αυτά τα ρήγματα θα σου τα τσιμεντάρει η εξουσία με τους μηχανισμούς της κι εσύ θα μείνεις πάλι στην απ’ έξω, με το όνειρο τσακισμένο;

-          Μπορεί να απαντηθεί με ένα καθαρό τρόπο αν οι δομές της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης μπορούν να μετασχηματιστούν από μέσα, με αλλαγές των συσχετισμών των επιμέρους κυβερνήσεων, σε Ευρώπη των λαών και των εργαζομένων ή χρειάζεται ριζική αλλαγή, ανατροπή και διάλυση αυτού του αντιδραστικού οικοδομήματος των πολυεθνικών και των τραπεζιτών;

-          Αν χρειάζεται ανατροπή-διάλυση, αυτή θα γίνει με τη συνολική ωρίμανση των συσχετισμών σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. ή θα προκύψει μέσα από το σπάσιμο της αλυσίδας σε επί μέρους χώρες και τις τεκτονικές αλλαγές που θα ακολουθήσουν (ντόμινο);

-          Όταν βάζεις προαπαιτούμενο και άμεσο στόχο πάλης την έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε. χωρίς να έχεις τώρα στοιχειώδεις συσχετισμούς σε καμία χώρα, πόσο βοηθάς τη δημιουργία πολιτικο-κοινωνικών συμμαχιών (μετώπου δυνάμεων), τη στιγμή μάλιστα που τμήματα του υπερεθνικού κεφαλαίου εργάζονται για τη διαφοροποίηση της Ευρωζώνης σε ζώνες με διαφορετικό νόμισμα;

-          Βοηθάς στη δημιουργία πολιτικών και κοινωνικών συγκλίσεων όταν κινείσαι με απολυτότητες για το χρέος, γνωρίζοντας ότι η αντιμετώπισή του είναι κύρια ζήτημα εσωτερικών και διεθνών συσχετισμών, και μελλοντικά ως κυβέρνηση θα αναγκαστείς να το αντιμετωπίσεις με ιδιαίτερη προσοχή, γιατί η απόλυτη διαγραφή του μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα σε μεγάλα τμήματα των εργαζομένων (ασφαλιστικά ταμεία);

-          Και, σε τελική ανάλυση, θέλεις πλαίσιο στόχων τώρα που θα εξασφαλίζει τη μεγαλύτερη συσπείρωση κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για άλλη πορεία της χώρας και ταυτόχρονα η εφαρμογή του να ανοίγει το δρόμο των ρήξεων και των ανατροπών; Ή βάζοντας από τώρα τους τελικούς στόχους για τον κοινωνικό μετασχηματισμό (σοσιαλισμό) εξασφαλίζεις ισχυρό αριστερό προφίλ στον ανταγωνισμό των ηγεσιών συσπειρώνοντας τα μέλη σου, ενώ η ιστορία περνάει από δίπλα σου;

Γενικά, τώρα, και πιο απλά, εάν ως κυβέρνηση πεις στους δανειστές σου ότι άμεσα δεν μπορώ να πληρώσω αν α) δεν ελέγξω το πώς δημιουργήθηκε (επιτροπή λογιστικού ελέγχου), β) ποιο είναι το απεχθές κομμάτι του που δεν αναγνωρίζεται, γ) δεν αρχίσουν διαπραγματεύσεις πότε και πώς θα πληρωθεί το υπόλοιπο και, το κυριότερο, ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ,

τι νομίζετε ότι θα απαντήσουν οι δανειστές, το ΔΝΤ, η Ε.Ε.;

Μήπως τότε αρχίζει η φάση των ανατροπών, των ρήξεων, η άλλη πορεία για τη χώρα;

Αυτά είναι ορισμένα κύρια ερωτήματα που καλούνται οι ηγεσίες των αριστερών δυνάμεων όχι να απαντήσουν θεωρητικά αλλά να τα αντιμετωπίσουν με υπερβάσεις, συγκλίσεις, συνθέσεις, πρακτικά και άμεσα.

Οι πλατείες, οι δρόμοι της Αθήνας και των ευρωπαϊκών πόλεων θ’ αφουγκραστούν τις απαντήσεις.

Η ιστορία δεν περιμένει. Αν το μέλλον δεν πάρει χρώμα, το μαύρο μας περιμένει στη γωνία.

Βασίλης Τζαφάς

Αντιπρόεδρος ΕΛΜΕ Ν. Αθήνας